"Προς την αντίπερα όχθη της γης με τα λουλούδια" τώρα κι εσύ.
Δεκέμβρης 2011, ανήμερα του Χριστού, ο Χιόνης. Νοέμβρης 2012, ανήμερα του Αγίου Στυλιανού, ο Σουλιώτης. Και τώρα, 1 του Ιανουαρίου του νέου ενιαυτού, εσύ, ο Μέσκος. Trilogy vol III.
"[...] είναι μακρύς /άλλο πια στητός δεν περπατάει.
(Πουλί στα σύννεφά του αργοπετάει
χάιδεψέ το κι ώρα του καλή)".
Ο τόπος χιόνι, όπως ο ίδιος ίσως θα' θελε να τον χαιρετήσει ο τόπος του
με λιγοστούς, όπως ταινία του Αγγελόπουλου σε πλάνα αμοντάριστα
κάπου μακριά τα χάλκινα θρηνούν, σεβαστικά, ψιλόβροχο και λόγια που κρατήθηκαν σε σημειώσεις εγκόλπιες
"κλαρί κλαρί πιασμένα τα βουνά χορεύουν", κλαρί κλαρί σε αποχαιρετούνε
κλαρί κλαρί, κλαρί ορφανεμένο, ότι λιγόστεψαν οι άνθρωποι, ότι όσο πάνε κι άλλο λιγοστεύουν, ότι κάθε φορά που μίλαγες ήσουν ποιητής μέσα στην ανθρωπιά σου και άνθρωπος μέσα στην ποίησή σου.
Εδώ με θάψανε όχι μονάχον.
Μαζί κι αυτοί που χάθηκαν προτού πεθάνω
κι αυτοί που αγάπησα και ζωντανοί είναι ακόμα
ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ, LVIII, Ψιλόβροχο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου